(Son Güncelleme: 05.03.2024) Nedense Paris deyince aklımda üç tane isim yapmış yer geliyor konser için: Birincisi hiç kuşkusuz Olympia, ikincisi Stade de France, üçüncüsü ise Zenith de Paris.
Tamam Olympia‘yı çocukluğumun Ajda Pekkan Paris konserinden hatırlıyorum, Stade de France’ın da konserleri meşhur, hatta 14 Temmuz 2012 Madonna konserini orada izlemiştim ama Zenith’in zihnime nasıl kazındığı konusunda hiçbir fikrim yok 🙂 “Zenith’te sahne alıyor” cümlesinin kafamda yarattığı imajın, her nasılsa bir değeri oluşmuş zaman içinde. Hal böyle olunca, burada da bir konser izlemek kaçınılmazdı ve nasıl bir şanstır ki, Haziran 2014’te burada ZAZ konserini izleme fırsatım oldu.
Parc de la Villette‘te bulunan Zenith’in 1984‘te bir organizasyon kapsamında 3 yıllığına inşa edilmiş prefabrik bir konser alanı olduğunu bu konser sonrası öğrendim. Proje başarı kazanınca Zenith markalaşmış ve Fransa’nın başka kentlerinde de konser salonları açılmış. Yani Paris’teki Zenith tıpkı Bostancı Gösteri Merkezi gibi “çadır tiyatrosu” kıvamında bir yermiş aslında. Ben böyle daha havalı, daha parizyen bir konser salonu bekliyordum ama ilk gördüğümde yaşadığım duygu bir parça hayal kırıklığıydı.
Parkın kuzey doğu ucunda bulunan Zenith’e ağaçlıklı bir yoldan yürüyerek ulaşılıyor. Yolda yürürken sağınızda önce içinde Musée de la Musique – Paris Müzik Müzesi‘nin de bulunduğu Cité de la Musique’i ve sonra da Philharmonie de Paris‘yi geçiyorsunuz. İlk karşınıza çıkan kırmızı yapı gişelerin olduğu bölüm. Buradaki ilk kontrolden sonra asıl yapıya ulaşıyorsunuz. Pek çok giriş kapısı var, neredeyse çadırın sol tarafı komple kapı, o yüzden girişler, bilet kontrolleri çok hızlı bir şekilde yapılıp içeri girebiliyorsunuz.
Fuaye alanı yay biçiminde, aslında geniş ama nedense ferah değil. Prefabrik bir yapıda olduğunuz için her şey sanki biraz eğreti duruyor. Yine de konserle ilgili promosyon malzemeleri satan gençlerin neşeli satış taktikleri ve sonuçta buraya gelen insanların mutlu olmak için burada olmaları ortama hoş bir enerji veriyor. Dilerseniz biranızı, dilerseniz kolanızı alıp konser salonuna geçebiliyorsunuz. Asıl salona giriş de son derece kolay çünkü yine pek çok kapı var.
İlk içeri girdiğimde salon bana çok da büyük gelmedi; “Bostancı Gösteri Merkezi’nden hallice” diye bir duygu geçti içimden ama sonradan öğrendim ki Zenith, Bostancı Gösteri Merkezi’nin iki katı oturma kapasitesine sahipmiş, 6.293 kişilik bir salon. Etrafıma şöyle bir bakıp “bir parça” etkilendikten sonra salonun havalandırmasının yetersizliği karşısında giysilerimi parçalamaya yeltendim bir ara, neyse ki konser başladıktan sonra havalandırma dengesini buldu 🙂
ZAZ’ın sahne almasını beklerken insanlar bir çırpıda yerlerine yerleştiler. Bir ara bir alkış kıyamet koptu, çığlıklar filan, dedim “n’oluyoruz, kim geliyor?” bir baktım tam yukarımızda ışıkçı bir abi, üstsüz üstsüz dolaşıyor ışıkları ayarlıyor, bunu gören genç kızlar çılgınca tezahüratta bulununca ışıkçı abi de onlara yukarıdan selam veriyor 😉 Herkes rahat, herkes keyifli, herkes mutlu…
Ondan sonrası bildiğimiz konser havası işte… ZAZ benim için çok önemliydi; öyle ayılıp bayılma durumu söz konusu değil ama benim gibi anılara, geçmişten karelere fazlasıyla anlam yükleyen biri için ZAZ, daha birkaç yıl önce işyerinde arkadaşlarla Youtube’ta şans eseri rastladığımız gün kazınmıştı zihnimde. Montmartre‘ta bir sokak şarkıcısı olarak çekip yayınladığı videosunu çok beğenmiş, çok da etkilenmiştim. Sonra başka şarkıları da çıktı ve bir baktık albüm de yapmış; kendim başarmış gibi mutlu olmuştum onun adına nedense 🙂
Sonra Paris’e yerleşmeden hemen öncesinde hediye edilen ilk albümü, onu defalarca dinleyişimiz, dinlerkenki anılarımız hepsi ama hepsi ZAZ’ı daha bir sevdirmişti haliyle. Bazen şarkılar ya da şarkıcılardan çok eşlik ettiği anlardaki anıların hafızamızdaki izleri değil mi değerli olan?
Ve beklediğimiz kadar harika bir konser oldu, sahnesi gayet başarılıydı, gayet güzel keyif aldık, mutlu olduk, müziğe doyduk.
Konser bitince tipik bis muhabbeti, alkış kıyametten sonra salon neredeyse 10-15 dakikada boşaldı; o kadar güzel giriş çıkış sistemi var ki, akın akın insan o ağaçlıklı yoldan efendi efendi aktı geçti, ortam kısa zamanda sakinleşti.
Burada tek problem otoparktı sanırım. Eh tabii normal, olacak o kadar diyoruz. Normalde neredeyse hiç arabayı garajdan çıkartmayan biri olmama rağmen nedense İstanbul’daki alışkanlıklarım nüksettiğinden konsere arabayla gitmeye karar vermiştik. Biraz erken gelip hemen yakındaki otoparka arabayı bırakıp Parc de la Villette‘in “Porte de Pantin” tarafındaki Café de la Musique’te bir şeyler yedik, ki burayı tavsiye ederim, gayet şık ve keyifli bir mekan.
Sonra yukarıda anlattığım gibi konserimize gittik, güzel güzel izledik ve konser bitimi çıkışta otopark kuyruğundan çok ödeme kuyruğunun uzunluğunu görünce yolun karşısında, Mc Donalds’ın tam solundaki küçük bir brasserie’de bir şeyler atıştırıp vakit geçirmeye karar verdik ama ne komiktir ki Paris’te gördüğüm en hızlı servisi alınca şok geçirdim, oradan çok çabuk kalkmamız gerekti 🙂 Neyse ki otopark kuyruğu bitmişti ve rahatlıkla çıkıp evimize dönebildik.
Bilmiyorum Paris geziniz kaç gün sürer ya da Paris’te mi yaşıyorsunuz ama yolunuz Parc de la Villette tarafına düşerse bu tarafları dolaştığınızda bu yazıyı hatırlayıp bir tebessüm ederseniz mutlu olurum. Vakti saatine denk düşürüp burada bir konsere gitme şansınız olursa da bu kez sizin adınıza mutlu olurum. Konser programını ve Zenith hakkında detaylı bilgiyi yazının sonundaki resmi web sayfası linkinde bulabilirsiniz.
Buraya toplu taşıma ile gelmek için dilerseniz M5 metro hattının, dilerseniz de 3Tb tramvay hattının “Porte de Pantin” durağında inmeniz yeterli.
Keyifli ve müzik dolu güzel günler…
Web Adresi: le-zenith.com
1 Comment
Burayı görmedim nedense. Belki gördüm çadır diye es geçtim :))) zaten bu parkta görülecek o kadar çok şey varki…