Au Vieux Paris Restaurant

(Son Güncelleme: 02.03.2024) Yine Paris’in ulu orta yerlerinden birinde olduğu halde, kalabalık turist gruplarının bir arka sokaktan gelip geçtiği, yine de blog takip etmeyi seven ve Paris’in kıyı köşe detaylarını keşfetmeye bayılanların mutlaka gidip gördüğü bir yeri tanıyoruz bu yazıda hep birlikte. Evet, bugünkü durağımız çok keyifli bir restoran: Au Vieux Paris (o viyö pari ya da o viyö paği).

Paris’in ortasındaki Cité Adası‘nda, koskoca Notre Dame Katedrali‘nin bir yan sokağında olan bu şahane restoran, ne yazık ki (ya da ne mutlu ki) yoğun turist trafiğinin güzergâhı üzerinde değil, bir arkada, gizli kalmış bir sokakta meraklılarını bekliyor. Zaten o yüzden bu kadar güzel kalmaya devam edebilmiş ve bu kadar da huzurlu ve bir o kadar keyifli. Ne demek istediğimi yazının devamındaki fotoğrafları görünce daha iyi anlayacaksınız.

Paris Metrosu M4 hattının Cité istasyonunda inip ulaşabileceğiniz Au Vieux Paris’e aynı zamanda Hôtel de Ville‘in tam yanındaki Pont d’Arcole köprüsünden geçerek de ulaşmak mümkün. Köprüyü geçip Cité Adası‘na geldiğinizde, ileri doğru biraz daha yürüyüp ilk soldan içeri girerseniz hemen sol tarafta sizi bekleyen Au Vieux Paris, Paris’te en eski, en etkileyici restoranlardan biri.

Burası 1512’de inşa edilmiş, Papa VIII. Clement’ın altı ay konakladığı bu yapı 1723’te şarap barı olarak hizmete açılmış ve o tarihten beri de bu işleviyle varlığını devam ettiriyor. Tabii günümüze doğru yaklaştıkça restoran özelliği daha ağırlık kazanmış ve gerçekten incelikli, zevkli, günümüze göre farklı ama Paris’te görüp yaşamak istediğimiz o tarihi atmosferiyle insanı büyülüyor.

Restoranın en meşhur özelliği ön cephesini kaplayan, yaklaşık yedi metre yüksekliğinde, yirmi iki metre genişliğindeki mor salkımlar. Buranın mor salkımlarının açtığı zamanı epeydir kolluyordum ama nihayet ilk olarak, yazıyı yayınladıktan çok sonra, Nisan 2019’da ilk kez çiçeklenmiş halini yakalayabildim 🙂 Ve hemen fotoğraflayıp yazıya ekledim.

Tabii bu çiçekli halini hemen sosyal medya hesaplarında paylaşınca “mor salkımlı sümbüller” diye yazmıştım, meğer benim “mor salkımlı sümbül” diye bildiğim bu sarmaşıklara sadece “mor salkım” deniyormuş. Onu da bu yaşımdan sonra sosyal medya sayesinde öğrendim 🙂 Sağolun, varolun…

Tabii mor salkımlar açmışken ortalık daha bir güzel oluyor ama çiçek mevsimi sonrası giderseniz de güzel bir yeşil sarmaşıkla karşılaşıyorsunuz. Dolayısıyla ben buranın her haliyle güzel olduğunu düşünüyorum.

Demem o ki: Eğer siz çiçeksiz zamana denk gelirseniz merak etmeyin;  havanın güzel olduğu herhangi bir zaman diliminde kapı önündeki renkli sandalyelere oturup bir şeyler yiyip içmek her zaman keyifli. Hava soğuksa ya da akşam vakti gittiyseniz o zaman da içeride oturmanızı önereceğim. Çünkü içerinin dekorasyonu müthiş…

Giriş katının taş ağırlıklı orta çağ havasına göre üst katın kıpkırmızı duvarlı dekorasyonu bence çok daha büyüleyici. O yüzden özel akşam yemekleriniz için üst katı tercih etseniz daha iyi olur sanki. Hem tarihi hem de şık bir yere geldiğinizi iliklerinize kadar hissediyorsunuz.

Menü ise Fransız ağırlıklı ve çok ucuz olduğunu söyleyemeyeceğim ama ödeyeceğiniz fiyata değeceğini söyleyebilirim. Güncel fiyatları her zaman yazının sonundaki resmi web sayfası linkinde bulabilirsiniz.

Biz buraya her gidişimizde hep kapı önünde oturduk; demek ki hiç soğuk havada gitmemişiz ama içerisi de gördüğünüz gibi çok güzel. Hele üst kata çıkıp o kırmızılı ortamı görünce ne kadar etkilendiğimi hiç unutmuyorum. Özel akşamlarınız için burası sizin için de unutulmaz olacaktır eminim.

Laf aramızda ben buranın sadece restoran olduğunu sanıyordum ama değilmiş, yukarıda bir de günlük kiraya verdikleri apart daire varmış meğerse. Fotoğraf çekmek için izin istediğimde neşeli garson, daha doğrusu neşeli şef yukarıdaki apart daireyi görüp görmediğimi sordu ve görmediğimi öğrenince hemen anahtarı verip beni bir garson eşliğinde yukarı yolladı 🙂

Ben de “amaaan of, bana ne apartlarından” diye kendi kendime mızmızlanırken restoranın üst katının arka tarafında bulunan aparttan içeri girince neye uğradığımı şaşırdım 🙂 Burası son derece hoş bir şekilde dekore edilmiş, iki oda bir salon şeklinde şahane bir apart… Yukarıda ve aşağıda gördüğünüz iki fotoğraf da bu aparta ait. İnanılmaz değil mi?

Fotoğraflarımı çekip aşağı indiğimde şef beğenip beğenmediğimi sordu, tabii ki beğenmiştim; fiyatı öğrenmek istediğimi söyleyince “2 oda – 4 kişi gecelik ücret 300€” dedi ve inanın burası, böyle bir mekan ve böylesi bir lokasyon için inanılmaz hesaplı… Bence denenebilir.

“Fiyat kesinlikle değişmiyor” dediler ama tabii güncel olarak takip etmem mümkün değil. O yüzden yazının sonundaki linkteki resmi sayfalarından güncel bilgiyi almanız en iyisi. Tabii siz buraya öncelikle restoran özelliği için gitmelisiniz. Yemekler orta karar diyelim ama garsonlar çok eğlenceli ya da bana öyle denk geldi  hep, bilemiyorum. Mekanın şahane olduğunuysa artık hepiniz biliyorsunuz.

Ben burayı o kadar çok severim ki, özellikle mor salkım zamanlarını yakalamak bir ara en büyük hobim olmuştu 🙂 Bir de bu restoranın, kitabım Paris’te Bir Hafta‘nın bir bölümünde geçiyor oluşu da ayrı bir bağlılık yaratıyor bende.

Buraya Notre Dame Katedrali‘ni görmeye gittiğiniz gün mutlaka uğramalısınız. Notre Dame‘ın ana giriş kapısını karşınıza aldığınızda sol kulenin tam dibinden sola dönün ve biraz ileride sağdan içeri girin, Au Vieux Paris d’Arcole karşınıza çıkacaktır. Bu “Arcole” adı da Napolyon’un Avusturyalılar’a karşı 1796’da kazandığı bir savaşın adından geliyor. Bizim içinse günümüzde sadece güzel bir köprü, güzel bir sokak, güzel bir restoran adı işte.

Restoran sonrası civarda yapabileceklerinizi ise zaten çok sevdiğim Île de la Cité – Cité Adası yazısında bulabilirsiniz. Umarım siz de burayı en kısa sürede ziyaret eder, bizim yaşadığımız güzel deneyimi yaşarsınız. Umarım ben de 2019 baharında şu çok heveslendiğim sümbüllü kapak fotoğrafını çekebilirim 🙂

Afiyet bal şeker olsun…

Adres: 24 Rue Chanoinesse, 75004 Paris

Web Adresi: restaurantauvieuxparis.fr

İlgili Yazılar:

• Île de la Cité – Cité Adası
• Notre Dame de Paris – Notre Dame Katedrali