Mini Mykonos Rehberi

(Son Güncelleme: 02.03.2024) Aslında Pariste.Net’in sadece Paris ve çevresi; hadi bilemediniz Fransa’yla sınırlı kalmasından yanayım ama Haziran 2017‘de Mykonos’a ikinci gidişim sırasında adayla ilgili o kadar çok soru aldım ki, herkese, ilk fırsatta bir Mini Mykonos Rehberi yazacağıma söz vererek tatilime sakin sepenek devam etmeye çalıştım. Eh tatil bitip döndüğümüze göre, ben de verdiğim sözü yerine getireyim; Paris ve Fransa sınırları dışına çıkarak ve biraz da haddimi aşarak sizlere Mini Mykonos Rehberi sunayım dedim. Buyursunlar bu güzel Yunan adasını birlikte tanıyalım, Mykonos’ta ne yenir ne içilir, nerelere gidilir, nerede yüzülür, nerede eğlenilir, nerede kafa dinlenilir, hepsini ve daha fazlasını bu yazıda okuyalım:

Öncelikle şunu bilmeliyiz ki Yunanistan’ın Ege Denizi’nde binlerce adası var. Kimi kaynaklar iki bin, kimi kaynaklar altı bin ada olduğundan söz ediyor! Ve binlerce Yunan adasından sadece iki yüz civarında adada yaşam var… Ben bugüne kadar Yunanistan‘da Atina ve Selanik‘i, adalardansa sadece Santorini ve Mykonos‘u gördüm. Santorini hakkında bir şey yazmam güç, çünkü orayı bir blogger gözüyle gezmedim ama küçük bilgi notlarımı Ekşi Sözlük’teki bu linkte bulabilirsiniz. Sonuçta her iki ada da birbirinden güzel ve eminim diğer pek çok Yunan adası benim gördüğüm bu iki ada kadar güzeldir… Peki bunca ada arasında Mykonos neden bu kadar önemli, daha doğrusu neden bu kadar popüler? Emimin bugüne kadar Mykonos hakkında pek çok şey, daha doğrusu pek çok efsane duymuşsunuzdur ama en azından Mykonos’un benim için neden önemli olduğunu bu yazıyı okuyunca daha iyi anlayacaksınız.

Mykonos deyince insanların kafasında iki imaj canlanıyor sanırım: Bir: Gay Life, İki: Çılgın gece hayatı. Evet, belki her ikisi de doğru ama Mykonos bununla sınırlandırılıp dar kalıplara hapsedilmemeli bence. Benim için Mykonos özgürlük ve huzur demek… Özgürlük yakıştırmamı hemen onaylacağınıza eminim ama ilk bakışta, huzur dolu bir ada olduğunu düşünmemi yadırgayacağınızı düşünüyorum. Değil efendim, gayet huzurlu bir ada; yeter ki doğru yerlerine gidin, doğru davranın, tatilinizi doğru yaşayın. Özgürlük ve huzur; bu iki doyumsuz lezzeti Mykonos’ta bir arada tatmak gayet mümkün.

En âlâ denizler Türkiye’de de var, Kalkan’ı, Kaş’ı, özellikle de Kaputaş’ı dünyalara değişmem ama işte oralarda eksik; Bodrum’da Alaçatı’da ise fazla olan bir şeyler var. Mesele deniz-kum-güneş, beyaz evler, coşmuş taşmış begonviller meselesi değil; mesele başka… Mykonos’un kıvamı yerinde, tadı gerçek; isteyene günahların en büyüğünü, isteyene huzurun en keyiflisini sunuyor; kimse kimseye karışmıyor, kimse kimseyi rahatsız etmiyor. Özgürlük derken bunu kastediyorum. Herkes kendi sınırları içinde olabildiğince rahat; ne karışanınız var ne görüşeniniz. Nereye kadar gideceğinize, nerede duracağınıza kendiniz karar veriyorsunuz. Özgürlük sınırsız diye düşünüp haddinizi aşmıyor, belki de bu yüzden kendinizle gurur duyuyorsunuz. Ne yapıyorsanız, öyle olması gerektiğini düşündüğünüz için yapıyorsunuz. Öyle yani, en azından ben öyle yaptım bu ikinci gidişimde de. Temmuz 2023’te Nice‘e yerleştikten sonra da deniz tatilinin âlâsını gündelik hayatımda yapmaya başlayınca, bir daha bu tür deniz tatilleri yapmama pek gerek kalmadı ama bakalım…

Mykonos’a ilk olarak Haziran 2011‘de, kendi planladığımız Santorini-Mykonos turuyla gitmiştik. Önce İstanbul’dan Mykonos’a uçmuş, havaalanı kapısından çıkmadan Santorini’ye kalem kutusundan bozma bir uçakla aktarma yapmış, muhteşem Santorini’de üç gün rüya gibi bir tatil geçirmiş, sonra tekrar benzer bir uçakla Mykonos’a geri dönmüştük. Dört gün de Mykonos’ta kalmış, Yunan Adaları rüyasına Mykonos’ta devam etmiş, tatilimiz bitince de uçakla Mykonos’tan, doğrudan İstanbul’a dönmüştük.

Mykonos’a uçakla gelecek olursanız havaalanında yaşayacağınız ilk duygu “Bu kadar çorak bir ada nasıl bu kadar popüler olabilir?” şeklinde olacaktır. Ada gerçekten çok çorak; şimdi büyük konuşmayayım ama tek bir ağaç gölgesi gördüğümü hatırlamıyorum. Mykonos Havaalanı oldukça küçük; Keşan Otogarı’ndan azıcık büyüktür herhalde 🙂 İlk gidişimizde taksi filan yoktu, oradaki bir telefon kulübesinden taksi çağırmış, yarım saat sonra gelen taksici bizi ve sıradaki Koreli bir çifti gideceğimiz ayrı yerlere birlikte götürmüştü de Koreli çiftin gözleri nasıl hayretle büyümüştü 🙂

Havaalanı ile Myknos’un merkezi çok yakın, kassanız yürüyebilirsiniz bile 🙂 Oteliniz merkezin dışında bir yerdeyse gideceğiniz yere göre fiyat değişiyor haliyle. Yüksek sezonda havaalanından merkeze otobüs de varmış; sanıyorum ama ben bu otobüsleri hiç kullanmadım. Mykonos’a ilk gidişimizde otelimize taksiyle gitmiştik. Ada içi ulaşımda bir-iki kere otobüs kullanmayı denedik ama çekilir çile değildi; o yüzden ertesi gün araba kiralamıştık, bu son gidişimizde de doğrudan havaalanında minik bir düldül kiralayıp rahat ettik; arabanızı önceden kiralarsanız gayet hesaplı araç bulabiliyorsunuz.

Kesinlikle büyük araba kiralamamanızı öneririm, küçük araba Mykonos için idealdir. Çünkü Mykonos’un yolları, özellikle de plajlara giden yollar son derece dar, kıvırımlı ve fazla inişli çıkışlı. Yolların dar olmasından çok, neredeyse tüm yolun iki tarafının kaya-taş duvarlarla örülü olması. Kaldırım zaten hak getire; o yolda yürüyen insanlar da oluyor gece-gündüz… Karşıdan gelenlerle sık sık birbirinize yol vermeniz gerekebiliyor, o yüzden minik araba iyidir; kliması olsun yeter…

Bir de quad denen ATV‘ler var, onları kullanma pratik, çok da havalı görünüyor ama biz artık bir miktar konformist olduğumuz için tüm gün o güneşin altında ATV kullanacak durumda değildik. Motosiklet olayına girmiyorum bile 🙂 Böyle şeylerden zevk alıyorsanız elbette ki çok güzel ve çok daha hesaplı seçenekler mevcut, çok da eğlenceli olacağına eminim ama adada hava çok sıcak gerçekten; benim başıma güneş geçer; çok sevdiğim halde üstü açık araba bile kullanamam o sıcağın altında 🙂 Yine de siz bilirsiniz…

Mykonos’u merkezinde, şehrin başladığı yamacın orada, otogar demeye dilimin varmayacağı minicik bir otobüs garajı var ve buradan adanın pek çok yerine otobüsle gidilebiliyor. Aslında çok da eğlenceli; otobüsler kalabalık olsa da yaşlı Yunan Yorgo Amca‘nın kullandığı otobüste disko müziği dinleye dinleye hep birlikte hoplaya zıplaya istediğiniz yere gidiyorsunuz ama otobüs saatleri çok efektif değil. Gezi planınızı istediğiniz gibi oluşturamıyorsunuz ama yine de yazının sonundaki linkten otobüs hatlarına ve saatlerine bir bakıverin; tabii ki en güncel bilgi adada, otobüs durakları üzerindeki panolarda yazıyor.

Demem o ki -bence- araba, motor gibi bir şey kiralamak şart. Taksi bulmak çok kolay değil zaten ama bu gidişimde Agean Taxi diye bir şey gördüm, belki aplikasyonunu indirip hayatınızı kolaylaştırmayı deneyebilirsiniz. Belki de konaklama için Mykonos’un merkezinde bir yer seçip her gün başka bir koya gitmek isteyebilirsiniz. O da mümkün ama sizden ricam, otel rezervasyonunuzu booking.com üzerinden yapacaksanız bu linki ya da yukarıdaki banner’ı kullanmanız. Malum, o zaman bana destek olmuş oluyorsunuz 😉

Adanın merkezi zaten şahane. Dediğim gibi, yüzlerce Yunan adası eminim burası gibidir, o yüzden ekstra bir övgüyü hak edecek ne var, onun için kıyas yapmak gerek ama ben sadece iki ada gördüm. O yüzden kıyas yapmak yerine gördüklerimi çok sevmeyi tercih ettim, zira bu sevgiyi ve ilgiyi hak ediyorlar. Yine de Mykonos’un şehir merkezi anlamında en güzel yeri elbetteki Little Venice olarak geçen bölümü. Çok küçük bir yer; denize sıfır ve bu denize sıfır masanıza oturup saatine göre soğuk bir şeyler içip yemek vaktinde de keyifli sofralarda hayatın tadını çıkarabiliyorsunuz.

Bu bölgede nereye oturursanız oturun hepsi birbirinden güzel. O yüzden Mykonos’ta yemek yenmesi gereken 10 yer gibi saçma sapan listeler sunmayacağım size. Gerçekten saçma. Sanki o on yerde de yemek yemiş de, bir de sıralama yapmış da, ne zaman gitse o sıralama aynı olacakmış gibi… Kasmayın kendinizi, rahat olun, gözünüze kestirdiğinize, yer bulduğunuza oturun. Hatta bazen rezervasyon bile gerekebiliyor, dikkatli olun. Çok beğenirseniz ve yer bulamazsanız bir sonraki akşam için rezervasyon yaptırıp o akşam için yeni bir yer arayın, dert mi yani?

Biz en son gidişimizde Nice n Easy diye hoş bir yere oturduk, denize karşı bir masa bulduk. Gün batıyordu… Ah ne gün batımı hem de. Yunan adalarının pek çoğunda gün şahane batar malumunuz, Mykonos’ta da Little Venice bu doyumsuz gün batımları için ideal noktalardan biridir. Yediğimiz lezzetli, içtiğimiz lezzetli, hava kıvamında, rüzgar kıvamında; gün de batıyor daha ne olsun. Rüya mı gördük, cennete mi düştük, gerçek miydi hepsi bilemiyorum; yine unutulmaz anlardan birini daha yaşadık.

Dediğim gibi, Little Venice’te deniz kenarında nereye oturursanız oturun hepsi birbirinden keyifli. Denize sıfır oturmak en ideali tabii ama rüzgarlı havalarda dalganın kıyıya vurması biraz abartılı olabiliyor; bu sevimli görüntü sırılsıklam olmanıza neden olabiliyor. Şöyle ucundan değse eğlenceli bile olur ama bazen dalgalar cidden durumu abartabiliyor; o yüzden dikkatli olmakta fayda var ama her ne olursa olsun burada geçirdiğiniz anın her saniyesi çok kıymetli.

Little Venice’in hemen üzerinde meşhur değirmenler var. Ben bu tür rüzgar değirmenlerini ilk kez Mykonos’ta görmüştüm. O yüzden daha sonra Bodrum’daki değirmenleri gördüğümde “Aaa Mykonos gibi” dediğimi hatırlıyorum, belki siz Mykonos’takileri görünce “Aaa Bodrum gibi” diyebilirsiniz; her iki görüş de tamamen doğru 🙂 Değirmenlerin olduğu tepeden Little Venice’i izlemek oldukça keyifli ama bence Little Venice’in içinde olmak, denizle iç içe olmak çok daha özel ve önemli. Yine de siz bilirsiniz.

Değirmenlerin hemen arka tarafında halka açık otopark var ama arabanız toz-kum içinde kalıyor, yer bulmaksa tamamen şansa kalmış ve bir de epey dar bir yer, o yüzden girmesi çıkması tadınızı kaçırabilir. Hemen alt tarafta ücretli bir otopark var ama buralara kadar gelmektense otogarın çevresindeki küçük otoparklara arabanızı bırakmanız daha akıllıca olabilir. O minik otogardan aşağı indiniz mi de doğrudan Mykonos’un kalbindesiniz…

Mykonos’un merkezi labirent gibi dar sokaklardan oluşuyor, her köşe başında karşınıza bir güzellik çıkıyor. Gerçi Haziran 2011‘deki gidişimde yerler daha bir beyazdı, yani adanın merkezinde kıyı-köşe her yer beyaz beyaz boyanmıştı ama Haziran 2017‘deki ikinci gidişimde bana bu boyalar azalmış gibi geldi; olsun yine de güzeldi. Yine rast gele sokaklara daldım, yine sadece mavi-beyaz değil, kırmızı, yeşil, pembe, bordo, açık mavi, türlü türlü renklerin beyazla uyumunu keyifle seyrettim şahane Yunan mimarisinde ve ince zevkinde; kendimi o rüyanın içine bıraktım.

Gerçi herkes Mykonos’un bir Gay adası ve çılgın eğlencelerin vazgeçilmez mekanı olarak görür ama benim Mykonos’a ilk gidişimde ilk gezdiğim yer, yukarıda fotoğrafını gördüğünüz şapeldi 🙂 İkinci gidişimde şapele girmedim ama o güzel günleri keyifle andım, sadece fotoğrafını çekip önünden geçip, karşısındaki pastaneden nefis bir dondurma yiyip yoluma devam ettim. Adanın merkezinin kıyıdaki asıl merkezinde de bol bol yeme içme mekanı mevcut ama nedense biz buralarda hiç oturmadık. Denize 15-20 metre de olsa uzak olmak fikrini içime sindiremediğimdendir belki de 🙂 O kadar gelmişim Yunan adasına, ne gerek var denize uzak olmaya, değil mi ya? Ama yazının ileriki bölümlerinde göreceksiniz ki Adada denizi uzaktan, bir tepeden izlemenin keyfi de bir başka oluyor.

Mykonos gelir grubu olarak daha çok orta üst ve zengin kesime hitap ediyor, o yüzden buradaki rakamlar kimilerine fazla gelebilir. Benim ilk gidişim Türkiye’den olduğu için haliyle TL & Euro karşılaştırması yapıyordum ama ikinci gidişim Paris’ten olduğu için fiyatlar bana makul geldi. En azından fiyatlar Paris ayarında diyebilirim. Her taraf hediyelik eşya dükkanlarıyla dolu ama bir o kadar da sanat galerileri, sanat eseri kıvamında hediyelik eşyalar da mevcut. O yüzden bütçenize uygun çok çok güzel şeyler bulma şansınız hep var. Esnaf son derece sıcak ve samimi. Siz yeter ki söze gündüz vakti “kalimera“, öğleden sonraysa “kalispera“, akşamsa “kalovradi” diye başlayın ve “efharisto poli” diye bol bol teşekkür etmeyi ihmal etmeyin. Bakın ne güzel, bildiğiniz Fransızca kelimelere şimdi Yunancaları da eklendi 🙂

Ada -elbette yazın- gündüz vakti çok sıcak oluyor. Özellikle 11:00-18:00 arası sıcaklar dayanılmaz olabiliyor; o zaman plajlarda vakit geçirmek daha akıllıca olabilir. Bir de adanın esti mi fena esen bir rüzgarı var ki insanı sersem ediyor. Yine de sıcaklarda o rüzgar çok hayat kurtarıcı olabiliyor. Kıvamında bir havaysa gündüz vakti ada sokaklarında gezmek çok güzel, eğer çok sıcaksa gezinizi ya sabah erken ya da öğleden sonra yapmalısınız. Yoksa aşağıdaki sarman gibi boylu boyunca yayılır kalırsınız 🙂

Adada lüks giyim markalarının şubeleri mevcut. Louis Vuitton gibi markaları böyle küçük bir adada görmek bir şey demek aslında ama Louis Vuitton Champs Elysées mağazası dururken buradan neden alışveriş yapmak ister insan bilemiyorum; belki de acil bir şey lazım oluyordur 🙂 İşin şakası bir yana Mykonos’ta her zevke, her keseye uygun bir şeyler var. Yeme içme konusunda da Little Venice haricindeki mekanlarda da oldukça başarılı olanlar var. Özellikle bir önceki gidişimde Niko’s Taverna‘ya epey bir abone olmuştum. İkinci gidişimdeyse tarzımı biraz değiştirdim.

Mykonos merkezinin Little Venice ucu değil de tam karşısındaki ucunda bir iki restoran var denize sıfır yine. Öğlen vakti orası daha az güneş alıyor, çok da güzel gölgesi oluyor. Ayaklarınızı denize sokup serinleyerek yemek yeme şansınız var. Biz Kavos‘ta (kalos mu okunuyor acaba?) oturduk misal; son derece keyifli bir öğle yemeği olmuştu. Belki yukarıdaki fotoğrafım duygularıma bir nebze de olsa tercüman olabilir 🙂

Tabii adada yemekler bu kadar lezzetli, yoğun oksijenden de iştah bu kadar açık olunca kilo alma derdi gibi bir sorun ortaya çıkabiliyor ama yukarıdaki iki fotoğrafta altı yıl arayla aynı yerde vermiş olduğum pozu görüyorsunuz. Solda 2011’deki halim, sağda ise 2017… Durum o kadar vahim değil belki de? 🙂 Bu arada, bu fotoğrafları çektirdiğim yer Mykonos’taki -sanıyorum- en dar sokak. Cidden oldukça dar ve geçmesi pek kolay değil. O kadar harita üzerinde yerini çözmeyi denedim ama beceremedim; yoksa sizinle paylaşmayı çok isterdim. Ben her ikisinde de burayı tamamen şans eseri buldum. Umarım siz de bulur hatta yerini bizlere tarif edersiniz.

Adanın bir de meşhur pelikanı var adı Petro‘ymuş ama orijinal Petro 1985’de ölmüş. Şimdi yanılmıyorsam 2-3 tane Petro daha var, sembolik olarak geziniyorlar ortalıkta. Kadıköy çarşısında bir zamanlar dolaşan pelikan gibi bu arkadaşlar da kafasına göre sokaklarda dolaşıyor, insanlar onları besliyor; yani hallerinden son derece memnunlar. Durum  böyleyken, Pelikan fotoğrafı çekmek Mykonos gezinizin olmazsa olmazlarından biri oluyor haliyle.

Mykonos’un içinde atlamamanız gereken yerlerden biri de açık hava sineması sanki. Gerçi bizim vaktimiz yoktu ve pek önceliğimiz de değildi açıkçası ama belki siz burada bir açık hava sineması deneyimi yaşamak istersiniz. Üstelik filmi bir şeyler yiyip içerek izleyebiliyormuşsunuz. Programa, güncel ve detaylı bilgilere yazının sonundaki linkten ulaşmanız mümkün.

Adanın merkezi hakkında şimdilik bu kadar bilgi sahibi olmak yeterli. Zaten küçük yer, iki üç kaybolup, labirent gibi sokaklarda el yordamıyla yolunuzu bulup bir şekilde kendiniz keşfedeceksiniz nasılsa. Benim amacım Mykonos hakkında ön fikir vermek, gerisi size kalmış. O zaman biraz da Mykonos’ta konaklama ve plajlar konusuna açıklık getirelim.

Bizim Mykonos’a Haziran 2011‘deki ilk gidişimizde kaldığımız yer Paraga Beach‘teki Zephyros Hotel‘di. Son derece keyifli ve güzel bir oteldi (bir daha gitsem orada kalmak isteyebilirim) ama Paraga Beach’in benim o zamanki beklentilerime cevap vermemişti. Gerçi otelin güzel bir kahvaltısı vardı, manzarası da çok güzeldi ama nasıl desem, plaj içime sinmedi. O yüzden her gün arabayla adanın başka bir plajını keşfe çıktık.

Haziran 2017‘deki ikinci gidişimizde ise Paradise Beach‘teki Tropicana Hotel‘de 6 gece kaldık. Otel çok güzeldi, kaldığımız oda apart şeklindeydi; önünde şahane bir teras, çok güzel bir deniz manzarası; gayet yeterli bir kliması (klima önemli :)) ve küçük mutfağıyla gayet iş gördü. Üstelik her gün denizden döndüğümüzde bulaşıkların yıkanmış olduğunu görmek de beni ayrıca mutlu etti ama otelin en büyük dezavantajı, ki pek çoğunuza avantaj olarak görünebilir, hemen alt taraftaki plajda bulunan Tropicana Beach Club‘taki bitmek bilmez gece hayatıydı 🙂 Müzik susmuyor efendim; akşam üstü başlıyor, sabahlara kadar devam ediyor. Müzik dedimse müzik değil, hep aynı ritim; hep aynı dum tısı dinleyip alkolün etkisiyle bir şey duymadan öylece eğleniyor insancıklar 🙂 Benim gibi huzur insanları için doğru bir seçim değil burası ama işte neyse ki mekan iyiydi diyelim…

Mykonos’un ünlü plajlarından biri de Super Paradise Beach ama itiraf etmeliyim ki ilk gidişimde daha çok sevmiştim. Çok daha doğal, çok daha keyifliydi. Şimdi Bodrum’daki herhangi bir beach gibi olmuş gibi geldi bana. Yine de çamur atıyor gibi görünmek istemem; burayı çok sevecek kişiler çıkabilir aranızda. Bence siz de vaktiniz ölçüsünde hepsini tek tek deneyin. Üstelik Pinky Beach Club ve daha ünlüsü Jackie O’ Beach Club burada bulunuyor. Jackie için en iyi gay mekanlardan biri deniyor; bilemiyorum.

Benim ilk gidişimde de ikinci gidişimde de en çok keyif aldığım plaj Elia Beach oldu. Mykonos’a ilk gidişimizde Elia Beach son denediğimiz plajdı ve çok sevmiştim, ikinci gidişimizdeyse neredeyse her gün oraya gittik. Benim istediğim plaj böyle bir yer. Gerçi kum seven biri değilimdir, ben Kaputaş Plajı gibi yerlerde Hırvatistan kıyılarındaki kayalıklarda, Nice kıyılarındaki çakıllı plajlarda, yani kumu kabarmayan berrak denizlerde yüzmekten çok büyük keyif alırım ama adanın pek çok plajında kumluk olmasına rağmen su berraklığından hiçbir şey kaybetmiyor. O yüzden ayrı bir keyif aldığımı söyleyebilirim. Oysa ki Martinique ve Rio de Janeiro‘da manzara şahane olsa da aşırı dalgada havalanan kumlar yüzme keyfini sekteye uğratıyordu…

Denizi karşınıza aldığınızda sol tarafta Elia Beach’in kendi restoranı var ki şahane bir yer olduğunu söylemeliyim. Dekorasyon güzel, servis güzel, yemekler güzel. Fiyatlar dediğim gibi Paris ayarında, hatta sanki bir çıt daha ucuz 😉 Mekan aynı zamanda otelin de işletmecisi. İmkanı olanlar ne yapıp edip Elia Beach Hotel‘de kalabilirler 😉

Restoranın hemen önündeki güneşlikler ve şezlonglarda tamamen bir beach atmosferinde olduğunuzu hissediyorsunuz. Acıktıkça susadıkça restorana gidip gelmesi de kolay ama plajın bu bölümü de beni çekmiyor açıkçası. Yine de ailece geldiyseniz bu bölümü tercih etmeniz gerekiyor sanki. Plajın sağ tarafına doğru gittikçe ise müdavimlerin profili biraz değişiyor. Orta bölümden itibaren çıplak denize giren ya da güneşlenen insanları görmeye başlıyorsunuz. Burada çıplaklığın bir teşhirden çok doğallık olduğunun altını çizmek isterim çünkü çoğu insanın gururla sergileyecekleri bir vücudu yok; buna gerek de yok. Genci yaşlısı, kadını erkeği fark etmeksizin dileyen mayolu, dileyen mayosuz bir şekilde plajın tadını çıkarıyor. Plajın en sağ tarafı gay ağırlıklı. Gay ağırlıklı diyorum çünkü önceki gidişimde bu tarafta hiç kadın yoktu ama artık mayolu mayosuz kadınlara, hatta kadın erkek çiftlere de rastlıyorsunuz; insanlar kaynaşmışlar… Kayaların arkasındaki tesis olmayan minik kumsal tamamen naturist erkek… Diyorum ya kim nasıl istiyorsa öyle… Benden tarifini vermesi; siz de nerede kendinizi rahat hissedeceksiniz koskoca plajın istediğiniz bölümüne yerleşebilirsiniz.

15-16 yaşlarımızda kuzenlerle İstanbul Boğazı’nın ortasında tekneden atlayıp yüzerken, bir cesaret şortlarımızı çıkarıp bir üç-beş dakika çıplak yüzmek nasıl eğlenceliydi, ne büyük bir özgürlüktü. Sonra büyüdükçe toplum normlarını içselleştirip biz de çıplaklıktan utananlardan olduk elbette ama ben ilk olarak 2006‘da yaptığım Dubrovnik tatilimde naturist kavramıyla tanışmış ve bunu denemiştim ki başlarda herkes gibi yadırgasam da çok geçmeden alışmış, kendimi hiç bu kadar özgür hissetmemiştim. İnsanlar tamamen doğal olmak adına çırılçıplak yüzüp güneşlenebiliyorlar; kadını erkeği, genci yaşlısı, güzeli çirkini de hiç fark etmiyor. Çünkü onda olan bende de var, bende olan onda da… Hele ki boy kompleksi gibi garip takıntılarınız da yoksa (ki ön yargıların ve korkuların çoğu bundan kaynaklanıyor) kendinizi kimseyle kıyaslamamayı da öğreniyorsunuz ve o an sadece ikiniz, yani doğa ve siz kalıyorsunuz. İnanın müthiş huzur verici bir şey ama kimseye bunu yapması için teşvikte bulunmak değil niyetim; sadece bunun o kadar da abartılacak bir durum olmadığını, aksine çok keyifli, çok da insani bir deneyim olduğunu söylemek istiyorum. Dilerseniz Fransa’nın güney sahillerinde, Côte d’Azur kıyılarında da bu tür natürist plajlar bulabilirsiniz.

Aralık 2016‘daki doğum günüm için gittiğim Rio de Janerio‘daki Copacabana Plajı‘nda mayolu bir fotoğraf çektirip instagram’a koyduğumda hiç tanımadığım bir takipçimin, erkeklerin mayo giymesine karşı olduğuna dair bir beyanına cevap olarak “aslında mayo giymeyi bile sevmediğimi” söylerken ciddiydim… Ve kimin ne giydiğine karışılmadığı yerlerde tatil yapmayı bu yüzden sevdiğimi söylerken de… İnsanları rahat bıraksanız, insanlar kendini rahat bıraksa mesele çözülecek aslında. Laf aramızda bir de şu var: Evet, ben mayosuz yüzmeyi tercih ederim ama bronzlaşırken mayo izi olmasını da çok severim 🙂 Bu da denize girerken çıplak, güneşlenirken mayolu olmayı gerektiriyor; işin yoksa giy çıkar 🙂

Diyorum ya adada herkes istediği gibi giyinebiliyor. Merkezin biraz yukarısındaki Starbucks’ta çektiğim yukarıdaki fotoğrafa bakarak, insanların kıyafet tercihleri hakkında fikir sahibi olabiliyorsunuz. Kimse kimseye karışmıyor, müdahale etmiyor; en önemlisi kimse kimseyi rahatsız etmiyor. Herkesin özgürlük alanı görünmez çizgilerle belirlenmiş, bunu belirlemek belli bir demlenme sürecinden geçmeyi gerektirmiş; haliyle öyle bir günde olmuyor.

Biz tatil boyunca Little Venice’te, Elia Beach’te ve bir iki kere de otel odamızda yemeğimizi yedik ama asıl bir yer var ki size orayı tanıtmak istiyorum; çünkü bir kere keşfettikten sonra neredeyse her gün en az bir öğünü orada geçirir olduk: Karteri Restaurant. Restoran dediğime bakmayın, nasıl salaş, nasıl basit bir yer anlatamam. Merkezden ya da Elia Beach’ten Paradise Beach’teki otelimize dönerken her gün önünden geçtiğimiz ve geçerken kapısında “Espresso 1,5 euro” diye bir tabela gördüğümüz bu mekanın aynı zamanda bir restoran olduğunu, hatta çok güzel gün batımı izlenebildiğini keşfetmemiz için birkaç kez geçmemiz gerekti ve ilk olarak “bari bir kahve içelim” diye arabayı minik otoparklarına bırakıp oturduk; oturuş o oturuş. Tabii şimdi kahvenin fiyatı zamlanmıştır 🙂

Çok sıcak bir gündü ama burası üfül üfül esiyordu. Tepelik bir yerde ya, bir de nasıl çorak nasıl çorak 🙂 Ama biz hayattan zevk almasını bilen tayfadanız; yalın ayak oturmuşuz sandalyemize, güler yüzlü garson kızlar neşeyle servis yapıyorlar. Fiyatlar nasıl ucuz, porsiyonlar nasıl büyük; kahve diye geldik, akşam yemeği yerken bulduk kendimizi. Yunan salatası, peynir kızartması, kalamar, ciğer, daha neler neler. Hepsini bir kerede yemedik tabii, her gidişimizde başka bir şey denedik. Müdavim olunca da bir samimiyet oluştu haliyle. “Yunan kahvesi” sipariş ettik, bize “buyurun Türk kahveniz” diye servis yaptılar. Gülüştük, şakalaştık, lezzetli ve çok hesaplı yemekler yiyip nefis gün batımları izledik. Müdavimler zaten çoğunlukla adanın yerlileri, Yorgo Amca, Eleni Teyze filan. Bir de Atinalı zengin Yunan gençleri geliyor, biraz da İtalyan. Ben istiyorum ki sizler de oraya gidin, bu güzelliği sizler de yaşayın; bir kadeh ouzo da benim şerefime kaldırın gün batımına karşı. Buyurun Karteri’nin google maps üzerindeki yeri.

Elbette ki yeme içme için daha pek çok seçenek mevcut, dediğim gibi gözünüze kestirdiğinize, boş bulduğunuza oturun ama Karteri gibi lokal mekanları da ihmal etmeyin derim. Eminim adanın diğer bölgelerinde de bu tarz yerler vardır; sizin keşfettikleriniz varsa bizlerle paylaşmaktan çekinmeyin lütfen. Özellikle benim yazdıklarım dışında gece hayatı konusunda bildiklerinizi paylaşırsanız bu konuya ilgisi olanlara yardımınız dokunmuş olur; çünkü ben kendimi bildim bileli gece 12-1 gibi yatıp sabah 6-7 gibi kalkan biri olarak ne şimdi ne de çok daha gençken gece hayatına, daha doğrusu barlara ve gece kulüplerine hiç ilgi duymadım bugüne kadar. O yüzden Mini Mykonos Rehberi’nin eksik kalan bölümlerini size bırakıyorum.

Aslına bakarsanız adanın çok tezat bir durumu da var, şöyle ki; Mykonos’un merkezi ve plajlar oldukça turistik, açık ve son derece rahat yerler ama adanın yerlilerinin hayatlarını sürdürdüğü iç ve tepelik kesimlerde son derece geleneksel ve tutucu Yunanlarla karşılaşma ihtimaliniz de var. Özellikle tepedeki Ano Mera kasabasındaki Panagia Tourlani Manastırı‘ndaki papazların başka bir boyuttaki hayatlarına tanıklık etmek, adanın ruhunu farklı bir bakış açısıyla hissetmenizi sağlıyor. Belki bu tür enteresanlıklar görmek için buraları da gezmek isteyebilirsiniz.

Evet, başka neler söyleyebilirim? Bende daha ne fotoğraflar ve daha yazacak ne konu içerikleri var da işte Türkiye henüz buna hazır değil 🙂 İşin şakası bir yana bazı ipuçları vermeye devam edeyim: Mesela, arabanız varsa ve kalacağınız otelde mutfağınız bulunuyorsa havaalanının tam karşısındaki Flora Supermarket şahane. Hem dekorasyonu, hem sunumu, hem de ürün çeşitliliği çok iyi. Üstüne üstlük içeri girer girmez profesyonel bir DJ’in market ortamında müzik yayını yaptığına da hayretle tanıklık ediyorsunuz. Malum, Mykonos’tayız.

Kısacası Mykonos’a en az iki gece üç gün ayırmak gerektiğini düşünüyorum. Biz ikinci gidişimizde altı gece kaldık, bir an bile sıkılmadık. Üstelik bu kez keşif telaşımız olmadığı için son derece sakin ve dingin bir tatil geçirdik; uzun zamandır ilk kez bir tatilden yorulmadan dönmeyi başardım 🙂 Bir de gemi turları ile adaya uğramak söz konusu oluyor ama adada kalacağınız süre çok kısıtlı olacağından bir şey anlamayacağınızı düşünüyorum. Ama başka bir şansınız yoksa neden olmasın, gemi turuyla da şöyle bir geçerken uğramak hiç yoktan iyidir. İmkanınız varsa mutlaka ama mutlaka uzun kalın…

Özetle, eğer özgürlüklerine düşkün, başkalarının özgürlüklerine saygılı, insanları din, dil, ırk, renk, cinsiyet gibi yapay kavramlarla ayrıştırmadan yaşamaktan yana biriyseniz Mykonos tatili tam size göre. Bu saydıklarımdan bir tanesi konusunda bile kendi içinizde tereddütleriniz varsa bence Mykonos’u görmemek size hiçbir şey kaybettirmez, içiniz rahat olsun; hem burayı gezenlere de rahat vermiş olursunuz ama yazıyı buraya kadar okuyabildiğinize göre öyle biri olmadığınız, hayatı hakkıyla yaşamayı bilenlerden olduğunuz belli.

Gerçi sevgili Caner Ural’ın gecce.com için benimle yaptığı röportajda, Pariste.Net’te Paris ve Fransa dışında yerleri yazmaktan çekinmemin nedenlerini anlatmıştım ama bu da böyle bir Mini Mykonos Rehberi olsun işte; umarım işinize yarar…

Mykonos’un tadını çıkarmanız ve benim gibi nice güzel anılarla bu adadan ayrılmanız dileğiyle. Tabii en kısa sürede yeniden görebilmek temennisini de ekleyerek…

Keyifli geziler, keyifli keşifler…

Web Adresi: visitgreece.gr/islands/cyclades/mykonos

Adres: Mykonos, Yunanistan

Yararlı Linkler:

• Mykonos Bus: mykonosbus.com
• Agean Taxi: aegeantaxi.com
• Açık Hava Sineması: cinemanto.gr