Claude Monet’nin Giverny’deki Evi

(Son Güncelleme: 01.04.2024) Paris çevresinde görülmesi gereken yerlerin en önemlilerinden birini, Claude Monet’nin Giverny’deki evini anlatmaya geldi sıra… Empresyonizm denince akla ilk gelen isimlerden  biri olan Claude Monet’nin evine gitmek için doğru epey bir beklemem gerekti. Malum, Paris’e Ne Zaman Gidilir? yazımda da belirttiğim gibi yaz kış fark etmeksizin, Paris’in havası hiç belli olmuyor. Özellikle evin o muhteşem bahçesinde dolaşmak, birbirinden güzel fotoğraflar çekebilmek için de havanın tam denk düşmesi gerekiyordu. İşte zamanı geldi.

Monet’nin evini neden görmelisiniz? Bunun birkaç nedeni olabilir. Claude Monet’nin özel bir hayranısınızdır, onun yaşadığı ve en güzel eserlerini yaptığı evi görmek, bahçesini gezerken Monet tablolarında dolaşıyormuş hissini yaşamak sizin için çok anlamlı olabilir. Doğayı ve doğanın koynundaki harika bahçelerde, birbirinden güzel çiçekler arasında dolaşmayı seviyorsunuzdur, o zaman bu evin bahçesi sizin için tam bir cennet olacaktır. Paris’te öncelikle görmek istediğiniz yerleri bitirmişsinizdir, Paris dışına çıkıp biraz değişik yerler keşfetmek istiyorsunuzdur. Nedeniniz ne olursa olsun, Monet’nin evini gezmenizi hepinize öneriyorum.

Monet’nin evine nasıl gidilir? Evin bulunduğu Giverny, Paris’e 80 kilometre uzaklıkta küçük bir kasaba. Buraya ulaşmak için en konforlu seçenek özel aracınızla gelmek olacaktır. Paris’te Araba Kullanmak yazımda da belirttiğim gibi Paris içinde araba kullanmayı kesinlikle önermiyorum ama Paris çevresindeki bu birbirinden güzel yerleri görmek için araba en keyiflisi.

Araba kiralayacak olanlara en önemli önerim, mutlaka GPS’li araç seçmeleri ya da yurt dışında internet kullanamayacaklar için  gelirken kendi navigasyon cihazlarını getirmeleri. Fransa’da yollar -benim gibi yön duygusu ve harita okuma yeteneği kuvvetli biri için bile- inanamayacağınız kadar karışık olduğundan navigasyon cihazları hayat kurtarıcıdır.

Arabası olmayan ya da araba kiralamak istemeyenler içinse trenle ulaşım seçeneği elbette mevcut. Bunun için tek yapmanız gereken şey Paris’te Saint Lazare Garı‘ndan kalkan trenlere binmek. Biz Monet’nin evine 2012 yazındaki ilk gelişimizde bu trenle gelmiştik. Giderken çok keyifliydi, çünkü ilk istasyondan binmiştik ama dönüşte Le Havre’dan gelen iki katlı trenin merdivenlerinde oturmak zorunda kaldık, çünkü çok kalabalıktı ve biletlerde yer numarası yok; umarım siz öyle bir şeye denk gelmezsiniz.

Giverny, Normandiya Bölgesi‘nde yani Paris’in bağlı olduğu Île de France’ın dışında yer aldığı için buraya normal biletlerle gelemiyorsunuz, Navigo kartınız da geçerli değil diğer pass biletler de, yani gardaki gişeden ya da otomatlardan Vernon’a bilet almanız gerekiyor.

Tren bilet fiyatı gidiş dönüş yaklaşık 20€ – 40€ arası bir şey olacaktır. Dilerseniz tren biletlerinizi gardaki otomatlardan alabilirsiniz ancak son dakika biletleri hem pahalı olabilir hem de trende yer olmayabilir. O nedenle tren biletinizi daha önceden, Fransa’nın TCDD’si olan SNCF‘in resmi web sayfasından almanız daha iyi olabilir.

Yaklaşık 45-50 dakikalık bir yolculuk sonucunda ulaşacağınız Vernon’dan Giverny‘ye gitmek içinse dilerseniz yürüyebilir, dilerseniz shuttle‘a binebilirsiniz. Shuttle, tren gara geldikten on beş dakika sonra kalkıyor ve bilet ücreti tek yön 5€, gidiş-dönüş 10€. Biz ilk gidişimizde yaklaşık beş kilometrelik yolu yürümeyi tercih etmiştik. Yolun bir kısmı keyifli, bir kısmı sıradan; sonuç olarak yaptığımız yürüyüşün çok akıllıca olmadığını itiraf etmeliyim. O yüzden dönüşte shuttle’la dönmeyi tercih etmiştik. Giverny‘ye sonraki gidişlerimizse hep arabayla oldu zaten.

Giverny‘ye geldiğinizde küçücük bir köye geldiğinizi fark ediyorsunuz ama ne köy. Evet küçücük bir yer ama burası zaten başlı başına ayrı bir yazı konusu. İnsanların nasıl cennet gibi yerlerde yaşadığını görüp iç geçiriyorsunuz. Monet’nin evinin bulunduğu sokak ince uzun bir yol, çiçek çiçek süslenmiş, cicili bicili köy evleriyle rüya gibi bir yer. Giverny‘nin kendisi zaten tablo gibi.

Doğru mevsimde geldiyseniz her yer yeşil, her yer çiçek dolu. Huzur dolu bir ortam. Peki Monet’nin evini gezmek için doğru mevsim ne zaman? Hemen söyleyeyim: Fondation Claude Monet olarak geçen Monet’nin evi her yıl Nisan başından Ekim sonuna kadar gezilebiliyor. 09:30-17:30 saatleri arasında açık. Biz buraya ilk olarak Nisan sonu gelmiştik ama o zaman çiçekler tam açmadığı için o kadar etkileyici değildi Eğer güzel bir havaya denk gelirseniz Haziran’ın ikinci yarısından Ağustos’un ikinci yarısına kadar çok güzel olacağını tahmin ediyorum. Gerçi Eylül 2016’daki gidişimizde yaz gibi bir hava vardı, ortalık çiçek çiçek, cennet gibiydi, Haziran 2018’deki gidişimizdeyse önce yağmurluydu; öğleden sonra açtı ve götürdüğüm arkadaşlarım o zaman da bahçeye hayran olmuştu; biraz şans, biraz da zevk meselesi…

Monet’nin evine geldiğinizde sizi bekleyen tatsız sürpriz -büyük olasılıkla- kapıdaki uzun kuyruk olacaktır. Zira burası Normandiya‘da, dillere destan Le Mont Saint-Michel‘den sonra en çok ziyaret edilen yer… Burayı yılda ortalama 600 bin kişi geziyor… İlk gelişimizde biz de cahil cahil sıra beklemek zorunda kalmıştık ama Temmuz 2016’daki ikinci gidişimizde akıllandık 🙂

Biletimizi önceden, internet üzerinden alarak sırayı by-pass edip geçmek en akıllıcası. Güncel bilet fiyatlarını incelemek ve biletinizi online almak için sunulan seçenekleri yazının sonundaki resmi web sayfası linkinde bulabilirsiniz.

Biletinizi gösterip giriş kapısındaki merdivenlerden aşağı indikten sonra güzergah sizi önce museum shop‘a çıkarıyor. Buraya geziniz bittikten sonra bakabilirsiniz ama bu mekanın şöyle bir önemi var. Claude Monet, Orangerie Müzesi‘deki o 360 derecelik dev nilüferler tablolarını vaktiyle bu atölyede yapmış… İnsanın içi bir hoş oluyor gerçekten…

Sonra salonun sağ tarafındaki kapıdan bahçeye adım atıyor, bir anda kendinizi cennet gibi bir yerde buluyorsunuz. Bence kendinizi kaybetmeden önce doğrudan Monet’nin evine girip geziye önce buradan başlamak en iyisi.

Claude Monet 1883’ten 5 Aralık 1926’da ölene kadar yani tam 43 yıl bu evde yaşamış. Yeşil panjurlu, pembe boyalı uzunlamasına bir planı olan bu muhteşem ev aslında çok da görkemli değil; bence oldukça da mütevazı ama renkleri öyle güzel, içinde bulunduğu bahçe o kadar güzel ki, burayı gezmek ruhunuza iyi geliyor.

Evin tüm odaları meyilli bahçedeki harika yeşilliğe bakıyor;binanın tarzı da dönemin Fransız mimarisinin tüm güzel detaylarını barındırıyor; içeri girdiğinizde sizi 100-150 yıl öncesinin etnografik ve bir o kadar da sanatsal değerleri bekliyor.

Evin yeşil basamaklı merdivenlerinden çıkıp verandaya ulaştıktan sonra kapıda sizi bir görevli karşılıyor. Bilet soracak sanıyorsunuz ama o sadece içeri giren-çıkan kişilerin sayısını limitli tutmaya çalışıp “no photo” demekle görevli 🙂 Evet, içeride fotoğraf çekmek yasak.

İlk gelişimde ben de çekinip, içeride fotoğraf çekememiştim ama sonraki  gidişimde hem biraz şanslı (bir o kadar da şanssız) bir ana denk geldim. Evi uzak doğulu turistler basmıştı ve kimse adamı dinlemiyordu, çatır çatır fotoğraf çektiklerini görünce ben de fotoğraf çekip sizlerle paylaşma şansı yakaladım 🙂

Evin giriş katında soldan devam ettiğinizde en etkileyici bölüm, bir zamanlar Monet’nin atölye olarak da kullandığı büyük salon. Karşıdaki kocaman pencere içeri harika bir ışık dolduruyor; insanın o pencere önündeki koltuklara oturası geliyor. Duvarlarda da birbirinden güzel tablolar var ama Monet’nin asıl koleksiyonu Musée Marmottan‘a taşınmış. O müzeyi de görmenizi öneriyorum tabii. Monet eserleri yanında empresyonistlerin birbirinden muhteşem eserlerini görmek istiyorsanız, o zaman da adresiniz zaten Orsay Müzesi – Musée d’Orsay olacaktır. Empresyonistlerle ilgili bir müze de Giverny‘de var, gelmişken buradaki Musée des Impressionnismes – Empresyonizm Müzesi‘ni de gezmelisiniz sanki?

Ev gezimize devam edecek olursak, yukarı çıktığınızda Monet’nin yatak odasına girip soldan devam ediyorsunuz. İçerinin dekorasyonuna mı, bahçenin peyzajına mı bakacağınızı şaşırmış bir şekilde hayran hayran dolaşıyorsunuz. Evdeki en şirin köşelerden biriyse dikiş odası olarak düzenlenmiş minik bölüm. Bu evde yaşasam vaktimin çoğunu orada geçirirdim herhalde. Dikiş dikemezdim belki ama sanırım orayı minik bir yazı odası olarak kullanırdım ya da çocuk olsam oyun odam burası olurdu…

Üst kattaki odaları sırayla turladıktan sonra tekrar alt kata inip evin diğer köşesine geçiyorsunuz. Bu bölümde sarı tonlarıyla harika bir yemek salonu sizi bekliyor. Öyle huzur verici öyle keyifli bir yer ki. Hemen yanında da muhteşem bir mutfak var. Mavi-beyaz renkleri ile görenleri kendine hayran bırakıyor.

Duvardaki bakır yemek ekipmanlarını görünce de aklıma Paris’teki ünlü klasik mutfak malzemeleri satıcısı E. Dehillerin geliyor ilk anda. İlk gelişiimde bu mutfakta fotoğraf çekememek içime oturmuştu ama ikinci gelişimde dilediğimce çekebildim, bahtiyarım 🙂

Mutfakla birlikte evin iç mekan geziniz de bitmiş oluyor ve mutfak kapısından verandaya çıkıyorsunuz. Buradan sonra da aşağıya doğru Le Clos Normand (Normand Bağı/Bahçesi) olarak geçen bahçenin içinde kaybolma zamanı. Ama ne yazık ki, evin büyük bir bahçesi olmasına karşın, gezilebilir bölümü o kadar da büyük değil.

İnsan bu güzel bahçenin her köşesini dolaşmak istiyor ama büyük bir bölümü uzaktan seyretmekle yetiniyorsunuz. Yine de en aşağıya kadar inip bahçenin içinden geçebiliyorsunuz. Zaten güzergah bu şekilde ilerliyor. Aslında bahçenin tamamında dolaşmamak bir bakıma korunması için iyi, yoksa bu kadar ziyaretçiye rağmen bahçenin bakımını yapıp koruyup kollamak pek kolay olmazdı herhalde.

Bahçenin en alt kısmına indiğinizde, yeşillikler arasından, karşınızda görünen ve biraz önce gezdiğiniz pembeli yeşilli evi izlemek çok hoş bir duygu yaratıyor. İşin tek sevimsiz yanı, bahçe duvarının ardından araba yolunun geçmesi. İnsan bu cennet mekanda kuş ve rüzgar sesinden başka bir şey duymak istemiyor… Peki Monet’nin o meşhur nilüfer tablolarını yaptığı bahçe nerede? Hemen söyleyeyim: Yolun karşı tarafında.

Bahçenin sağ alt köşesindeki merdivenlerden inerek bir alt geçitle yolun karşı tarafına geçiyorsunuz ve bahçenin ikinci güzel kısmı yani Jardin d’Eau (Su Bahçesi) böylece başlamış oluyor. Karşınıza çıkan ilk göletin bolca resmini çekmekle çok uğraşmayın derim, bahçenin güzellikleri parkurun ilerleyen kısımlarında daha büyüleyici bir şekilde sizi bekliyor.

Göreceğiniz Japon Köprüsü, suda usul usul bekleşen les nymphéas – nilüferler, suların ışıltıları ve bulutların sudaki yansımaları bakmaya doyamadığınız Monet tablolarının gerçekten içinde olduğunuz an olarak tarihe geçiyor. Bahçenin her köşesi cennetten bir köşe gibi görünse de bugüne kadar tablolarda gördüklerinizle gerçekte gördükleriniz arasında çok önemli bir fark var:

Hayır hayır, o zamanki bahçe ile bugünkü bahçenin peyzaj farkından bahsetmiyorum, bahsettiğim şey, Claude Monet’nin bu bahçeyi nasıl gördüğü ve bize nasıl resmettiğinin farkı. Bir izlenimci olarak doğanın kendi üzerinde bıraktığı izlenimleri bize yansıtıyor oluşu yani birebir bu bahçeyi fotoğraflamamış oluşu diye özetleyelim. Gördüklerini değil, görmek istediklerini yani… Bunu fark edince, hayatı algılayıp yaşama biçimimi, sonra onu aktarma tarzımı Monet’nin tablolarına benzettim birdenbire; Cennette Bir Yıl yazısının nasıl ortaya çıktığını kendime açıklayabildim böylece. O yüzden bu bahçe bana daha da iyi geldi.

O tablolara bakmak da bu bahçeyi bizzat kendi gözlerinizle görüyor oluşunuz da her halükarda olağan üstü bir yaşam deneyimi bence. Monet’nin bu bahçeyi yaptırması yıllar sürmüş, eh bakımı da bir hayli özen gerektiriyor. 1926’daki ölümünden sonra bahçeyle ilgilenen olmayınca zamanla bakımsız bir hal almış ve eski güzelliğinden eser kalmamış.

Ama neyse ki Académie des Beaux-Arts – Fransız Güzel Sanatlar Akademisi‘ne bağlı olarak kurulan Fondation Claude Monet – Claude Monet Vakfı sayesinde yeniden hayat kazanıp 1 Haziran 1980‘de kapılarını Monet sevenlere açmış ve bu kadar çok ilgi gören bir mekan haline gelmiş. Eh ne demişler? Bakarsan bağ olur, bakmazsan dağ olur…

Kişisel olarak Jardin d’Eau benim için yukarıdaki asıl bahçeden çok daha özel bir yer. Burada daha fazla vakit geçirmeyi tercih eder, keşke bu çiçeklerin hepsinin adını bilsem diye düşünürüm. Banklara oturup muhteşem peyzajı ve ortamın huzurunu yaşamanın keyfine diyecek yok. Hele ki içinizde bir sanatçı yatıyorsa bu güzelliklerle beslenip de ortaya birbirinden güzel eserler çıkarmanız kaçınılmaz. Resim yapmayı bilen herkes bence bu bahçede ressam olur…

Buraya ilk gelişimde yine böyle banklarda otururken yanımıza yaşlı bir Fransız kadın oturmuş, bizimle sohbet etmeye çalışmıştı. Çalışmıştı diyorum, çünkü o zamanla Fransızca bilmiyorduk; İngilizce ile ilerleyen sohbetimizde Türk olduğumuzu söylediğimizde çok mutlu olmuş, vaktiyle Ajda Pekkan’ın menajeri olduğunu söylemişti. Adını sormadığımız için bu bilginin doğruluğunu teyit etme imkanımız olmadı hiç.

İnsan bahçeye doyamasa da yavaş yavaş çıkma zamanı geliyor. Yolun altındaki geçitten geçip yukarıdaki bahçeye geri dönüyoruz. Tam bu noktada grupların giriş yaptığı kapı var ama bu kapıdan çıkmak yasak. Zaten hemen çıkmak istemediğiniz için yukarı doğru keyifle yürüyorsunuz. İçeri bir daha girip girmemek tercihinize kalmış ama girişteki museum shop‘un alt tarafındaki patikadan inmenizi özellikle öneriyorum, çünkü burada minik bir kümes var. Kümes diyorum ama içindekiler kuş mu tavuk mu anlayamadım 🙂 Tepeleri püsküllü püsküllü bembeyaz tavukumsular işte… Çok güzeller.

Son olarak museum shop‘a şöyle bir göz atıp kapıdan, Giverny‘de şöyle bir dolaşmak üzere dışarı çıkıyoruz. Dediğim gibi, burada bir de Empresyonizm Müzesi var. Buraya Temmuz 2016’daki ilk gidişimizde kısa süreliğine kapalıydı, o yüzden Eylül 2016’da bir daha gittik ve şahane bir sergi gezdik. Size de tavsiye ederim.

Eh karnınız da acıktı, bir şeyler yemek istiyorsunuz. Belki evin tam karşısındaki Les Nympheas’yı deneyebilirsiniz ama bence  sola dönüp yürümeye başlayın. Öğlen atıştırmalığı düşünüyorsanız yol üstündeki yerlerde yiyebilirsiniz ama gününüzü taçlandırmak istiyorsanız aynı yönde biraz daha yürüyün, yaklaşık 100 metre ileride sağda, eski bir otel olan Restaurant Baudy‘de yiyin, çok memnun kalacaksınız. Gerçi bu restoranın içi de çok güzel ama umarım gittiğinizde hava güzel olur (ki hava güzel değilse zaten Giverny‘ye gitmeyin) tam karşısındaki bahçesinde, açık havada, kırmızı şemsiyelerin altında oturup birbirinden leziz yemeklerinizi yiyip gününüze anlam katın.

Ah bir de buralara kadar gelmişken Monet’nin mezarını ziyaret etmek anlamlı olacaktır. Restaurant Baudy‘den ileri doğru biraz yürüdüğünüzde, sağda karşınıza Sainte-Radegonde Kilisesi çıkacak. Monet’nin mütevazı mezarı bu kilisenin bahçesinde; Claude Monet son uykusunu huzur dolu bu bahçede uyuyor…

Oh nihayet blogda en çok yazmak istediğim yazılardan birini tamamlamış olmanın keyfini yaşıyorum. Bu yazının benim için ne kadar kıymetli olduğunu bilemezsiniz. Zaten mekanın kendisi başlı başına muhteşem ama bu güzelliği aktarabilmek için uygun zamanı kollamak, fotoğrafların çekilmesi için uygun meteorolojik günü yakalamak, programları denk düşürmek, şu-bu derken bugüne geldik, iyi ki geldik… Umarım siz de benim aldığım keyfi almışsınızdır okurken ve umarım burayı ilk fırsatta görme şansınız olur. Bölgede yapılacaklarla ilgili detaylarıysa Normandiya Rehberi yazımda bulabilirsiniz.

Hayatınızda hep güzel renkler olsun efendim.

Keyifli geziler, keyifli keşifler.

Web Adresi: fondation-monet.com

Adres: 84 Rue Claude Monet, 27620 Giverny

İlgili Yazılar:

• Normandiya Rehberi
• Giverny
• Empresyonizm Müzesi – Musée des Impressionnismes
• Marmottan-Monet Müzesi – Musée Marmottan-Monet
• Orangerie Müzesi – Musée de l’Orangerie
• Orsay Müzesi – Musée d’Orsay

Diğer Ünlü İsimlerin Evleri:

• Victor Hugo’nun Evi
• Balzac’ın Evi
• Edith Piaf’ın Evi
• Rodin’in Evi – Musée Rodin
• Rodin’in Evi – Musée Rodin (Meudon)
• Alexandre Dumas’nın Evi – Monte Kristo Şatosu
• La Fontaine’in Kitaplarını Yazdığı Vaux le Vicomte Şatosu
• Jules Verne’in Evi – Maison de Jules Verne (Amiens)
• Leonardo da Vinci’nin Evi – Clos Lucé (Amboise)