Paris’te Bir Restoran Klasiği: Chartier

(Son Güncelleme: 04.03.2024) Paris’in en meşhur, en turistik restoranlarından biri olan Chartier (şartiye ya da şağtiye) hakkında çok daha önce bir yazı yazmaya niyetliydim ama Cüneyt Ayral‘ın kitabı “Benim Paris’im“in yayın öncesi taslağını okuduğumda kitapta buradan da bahsedildiğini görünce etik olarak kitabın çıkacağı güne kadar beklemeye karar verdim. Eh, kitap çıktığına göre artık ben de size Chartier’den bahsedebilirim.

Chartier, Paris’te Grands Boulevards, Gare Montparnasse karşısı ve Gare de l’Est olmak üzere üç farklı mekanda hizmet veren klasik ve görece hesaplı bir Fransız restoranı. Ben en çok Grands Boulevards ve Montparnasse’ta bulunan şubelerine gittim, Gare de l’Est’tekiniyse hiç denemedim. O yüzden bu yazıda kendi sadece deneyimlerimden söz etmek istiyorum.

Bir tanesi 9. arrondissement’da, M8 ve M9 metro hatlarının geçtiği Grands Boulevards istasyonunun hemen yakınında bulunan, oldukça parizyen ama bir o kadar da turistik bir Fransız restoranı Chartier‘nin tam adı “Le Bouillon Chartier” olarak geçiyor.

1896’da Frédéric ve Camille Chartier kardeşler tarafından açılan ve o günden beri de aynı yerinde hizmet vermeye devam eden Chartier, gerek “Belle Epoque” dönemine ait etkileyici dekorasyonuyla, gerekse son derece makul fiyatlarıyla günümüzde de çok tercih edilen restoranlardan biri.

Grands Boulevards istasyonunda inip, Musée Grevin‘in sağ tarafında, caddeyi dik kesen Rue de Faubourg Montmartre’a girdiğinizde az ileride soldaki girişten ulaşılan Chartier’nin size önerdiğim yeri yol üstündeki yeni açılan bölümü değil, içerideki avluda bulunan asıl restoran kısmı. Burayı kaçırmanız imkansız çünkü çoğu zaman kapısında uzun kuyruklar oluyor ve kuyrukta bekleyenlerin çoğunluğunu da turistler oluşturuyor. Eğer normal yemek saatleri dışında giderseniz kuyrukla karşılaşma riskiniz daha az olacaktır ama öğlen 12:00-14:00 akşam 18:00-20:00 arası giderseniz büyük olasılıkla uzun bir kuyrukta beklemeniz gerekebilir.

Chartier’nin döner kapısından içeri girdiğinizde yaklaşık yüz yıl geriye gidiveriyorsunuz. Yüksek tavanlı, son derece hoş ortamında her an bir köşeden Clark Gable ile Greta Garbo çıkıverecekmiş gibi geliyor.

Özellikle, eskiden Şehir Hatları vapurlarında ya da trenlerde bulunan koltuk üstü eşya koyma bölümlerini andıran pirinç askılıklar ortamın daha, şık daha estetik görünmesini sağlıyor. Yüksek tavan ve aynalar da ferahlık duygusunu pekiştiriyor. Burada çalışan garsonlar turistlere hizmet etmeye alışkın oldukları için İngilizce bilmeniz halinde kolaylıkla sipariş verebiliyorsunuz.

Menüdeki yemekler için, Fransız mutfağının turistler için yorumlanmış hali diyebiliriz. Fiyatlar böylesine hoş bir mekan için Paris koşullarında son derece makul. Ayrıca buradaki garsonlar fazla turist ağırladıkları için etlerin “iyi pişmiş” talep edilmesine alışıkınlar. Bilen bilir, Fransızlara göre iyi pişmiş et et değildir; iyi pişmiş et sipariş ettiğinizde başka restoranlarda garsonlar size tuhaf tuhaf bakarlar. Buradaysa “hıııı” diye anlayış gösterme lütfunda bulunuyorlar 🙂

Chartier’de yemeklerin çok lezzetli olduğunu düşünmüyorum. Sadece fiyat – kalite dengesi açısından ve böyle bir mekanda yemek yemek bakımından tatminkâr diyebiliriz. Sonuçta Paris koşullarında üç kuruş on paraya bu tarz bir mekanda iyi-kötü Fransız yemekleri yemek için Chartier tercih edilebilecek yerlerden biri.

Ben burada defalarca yemek yemişimdir. Bir keresinde İstanbul’dan gelen misafirimiz sevgili Ömer’le gittiğimizde ikimiz de aynı yemeği (rumsteak) sipariş ettik ve ikimiz de o gece fena halde zehirlendik 🙂 Uzun bir aradan sonra bu kez yine İstanbul’dan gelen kuzenim Pınar ve eşi Yunus’la gittik, üstelik Pınar hamileydi ama bu kez kimseye bir şey olmadı 🙂 Sonuçta Paris’in en bilinen turistik restoranlarından biri burası; iyi-kötü bu ünvanı da hak ediyor. Bizim yaşadığımız bir talihsizlikti diyelim.